Op de website van Hospice de Vier Vogels lees je over de vier kernwaarden die binnen het reilen en zeilen van de hospice altijd een grote rol spelen; geborgenheid, wijsheid, rust en eigenwaarde. In een reeks van vier interviews maken we niet alleen kennis met vier medewerkers (werknemers, bestuursleden of vrijwilligers) maar vertellen zij ook over een kernwaarde die persoonlijk veel voor hen betekent.

Als je met Astrid praat, voel je al snel waarvoor juist de kernwaarde Rust zo goed bij haar past. Ze neemt ruimschoots en weloverwogen de tijd om op rustige toon over haarzelf en dat wat haar beweegt, te vertellen. Haar werk met de bewoners, coachen met creatieve middelen, ligt haar hoorbaar na aan het hart. Astrid: ‘Door mijn verbinding en gesprekken met de bewoner ontstaat er vaak ruimte, kan spanning losgelaten worden en is er afleiding en opluchting. We nemen samen de tijd om er achter te komen wat er nu nog toe doet.’

Met uitzicht op het Hospice De Vier Vogels aan de overkant van haar woning aan de Mathenesserlaan, vertelt de 57-jarige, en in Schiedam geboren, Astrid van der Neut hoe zij aanvankelijk koos om een lerarenopleiding Tekenen en Handvaardigheid te doen in Delft. ‘Er was in die tijd weinig werk en ik besloot nog een opleiding tot eerstegraads leraar te volgen maar daar ben ik mee gestopt. Om de kost te verdienen deed ik allerlei soorten werk en ging een avondcursus Grafische Vormgeving doen aan de Kunstacademie in Rotterdam. Ik ben nog ‘analoog afgestudeerd’ maar heb later in mijn carrière als grafisch vormgever wel de stap naar digitaal vormgeven gemaakt. Ondanks dit diploma en werk bij een uitgeverij, bleef mijn voorkeur uitgaan naar creativiteit en coaching.Daar heb ik ook allerlei opleidingen voor gevolgd.’

Op haar 49ste, de kinderen vlogen uit, haar ouders ziek en zelf bijna werkloos, kwam Astrid in een soort van existentiële crisis terecht. De vraag waar het allemaal om gaat in het leven, die vraag wilde ze onderzoeken. ‘In 2012 besloot ik om een intensieve training te doen in de vorm van een sjamanistische reis, een persoonlijke bewustwording in de zin van een diepe reis naar binnen toe. Sterven en sterfelijkheid waren onderwerpen die me altijd al geboeid hadden.’ Mede dankzij dit innerlijke werk, wat haar nooit meer losgelaten heeft, ontvouwde het leven zich daarna op een andere manier. ‘Ik bleef als zelfstandige wel wat grafisch werk doen maar ontving ook klanten thuis voor massage of coaching.’

Op een gegeven moment ontdekte Astrid dat zij tegenover een hospice woonde en besloot daar een Open Dag te bezoeken. ‘Het heeft nog wel een paar jaar geduurd eer ik na die eerste kennismaking er echt werk van maakte. Aan het bed werken met de mensen en hen coachen met creatieve middelen, dat is wat ik er graag wilde en mocht gaan doen. Eerst nog als vrijwilliger maar inmiddels werk ik tegen een vergoeding ongeveer 4 uur per week. Ik bezoek elke nieuwe bewoner en samen zoeken we uit wat hij of zij nodig heeft of wil. Dat kan een massage zijn maar ook muziek of tekenen. Het hoeft niet door de bewoner zelf te worden gedaan, ik heb beeldmateriaal bijvoorbeeld wat ook vaak leidt tot een intens gesprek. Het gaat altijd om verbinding via het gesprek waardoor de mensen meer ruimte krijgen en spanning los kunnen laten. Je hart kunnen luchten en woorden geven aan wat er met je gebeurt is heel heilzaam. Mijn werk is ook afleiding en ontspanning voor de bewoner.’ Naast dit werk maakt Astrid ook nog deel uit van de Laatste Zorggroep in het hospice.

Astrid benadert de bewoner altijd vanuit rust en kalmte. ‘Eigenlijk vraag ik hen ook de tijd en de rust te nemen voor wat er nu eigenlijk nog toe doet. Dat heeft dan weer tijd nodig om aan de oppervlakte te komen, in alle rust. Dat resulteert niet altijd in iets wat zwaar en beladen is. Er zijn ook bewoners waarmee ik heb gedanst. Als alle luiken maar opengaan en je bij je gevoel kunt komen zodat alles mag gaan stromen. Je krijgt dan niet alleen de verbinding met jezelf, maar ook met je naasten, wat juist in deze periode heel fijn is.’ 

Net komend uit een tijd van herbezinning formuleert Astrid rustig dat ze wat de toekomst betreft geen plannen maakt. ‘Ik weet inmiddels dat het leven zich niet laat controleren, het ontvouwt zich, en dat is goed.

Judy Wagenaar - februari 2022