Op de website van Hospice de Vier Vogels lees je over de vier kernwaarden die binnen het reilen en zeilen van de hospice altijd een grote rol spelen; geborgenheid, wijsheid, rust en eigenwaarde. In een reeks van vier interviews maken we niet alleen kennis met vier medewerkers (werknemers, bestuursleden of vrijwilligers) maar vertellen zij ook over een kernwaarde die persoonlijk veel voor hen betekent.

Wie de koningin van de bijen nog niet ontmoet heeft, raad ik aan kennis te maken met
Thea Assendelft. Thuis en in de hospice, overal zet zij haar veelzijdige talenten met passie in. Van haar werk in de hospice, krijgt zij zoveel energie dat een paar uur extra werk voor haar geen probleem is. Thea: ‘Elke bewoner is voor mij waardevol en wil ik graag ook dat gevoel (terug)geven. Dat bevordert dan weer zijn of haar gevoel van eigenwaarde.’

Echtgenote, moeder en oma is de in Krimpen aan de Lek woonachtige 75-jarige Thea Assendelft. Opgeleid als coupeuse en daarna 4 jaar de opleiding verpleegkundige gevolgd, moest ze door omstandigheden eerst thuis helpen. Er waren 7 broers en een Engels getinte winkel met stoffen en porselein. Na haar huwelijk heeft ze door het werk van haar man onder andere in Algerije en Nigeria gewoond. Toen er een tweeling geboren werd die een heel spannend eerste levensjaar hadden, bleef het echtpaar in Nederland wonen. Twintig jaar geleden begonnen ze in de aanbouw van hun huis een naaimachinehandel en-reparatie die tot op de dag van vandaag bestaat en waarvan Thea de administratie voor haar rekening neemt. 

Het was in 2003 dat Thea een advertentie las voor een medewerker in het hospice met als hoofdtaak de huishoudelijke werkzaamheden. Thea: ‘De sollicitatie verliep voorspoedig en van beide kanten was er snel het gevoel dat ik hier hoorde. Ik doe dit werk samen met twee anderen en heb zeer diverse taken. Dat de kamers van de bewoners comfortabel en superschoon zijn zie ik als mijn belangrijkste taak. De drempel om hier te komen wonen is altijd hoog want elke bewoner weet hoe het zal aflopen. Ze moeten bij binnenkomst het gevoel hebben dat echt alles is gedaan om het ze naar de zin te maken. Op die manier kan het gevoel van eigenwaarde van een bewoner compleet tot zijn recht komen en dat is heel belangrijk in deze laatste levensfase.’

Ook alle andere vertrekken in het huis houdt Thea graag goed schoon. Bovendien zorgt ze dat het er gezellig is en koopt bloemen op de markt, of ze koopt die met korting in bij een bloemist in haar buurt. Ze repareert eventueel beddengoed en wast iets uit als dat nodig is. Blijft er kleding over nadat een bewoner is uitgedragen, dan brengt Thea die naar de Oost Europa Zending die dan weer zorgt voor een waardevol tweede leven van die kledij. Thea: ‘Ik doe ook mee aan de laatste zorg omdat dit voor mij een manier is om iets af te sluiten. Als de gong is gegaan, is het voor mij ook klaar.’

Tijdens het schoonmaken van de kamers, heeft Thea soms fijne gesprekken met de bewoners. ‘Dat gaat gewoon vanzelf. Soms ben ik dan even een verzorger en niet de schoonmaakster. Zo nam ik iemand eens mee naar buiten voor een kopje koffie die vervolgens zei: ‘Wat is het leven mooi hè’. Ik ga dan na zo’n dag helemaal in de gloria naar huis want hier doe ik het voor. Iemand kan zich laten zien en nog even volop genieten van het moment.’

De nog jong ogende Thea heeft zich voorgenomen dit werk tot haar 80ste levensjaar te doen. Daarna wil ze meer tijd voor waar ze ook nodig is bijvoorbeeld het helpen bij het evenementenbureau van haar dochter of in het restaurant van haar schoonzoon. Bovendien houdt ze van fietsen, tennissen en zingt ze als eerste sopraan in twee koren. En natuurlijk elke dag in haar dagboek schrijven wat ze al tientallen jaren doet. Thea: ‘Ik heb veel verantwoordelijkheidsgevoel en zorg graag. Daarom krijg ik veel energie uit alles wat ik doe en voelt het niet als werk of als moeten doen.’ Het is voor heel haar omgeving te hopen dat de koningen van de bijen nog heel lang gezond blijft!

Judy Wagenaar, Augustus 2021